جود و کرم امام حسین (ع)
کم کم بوی ماه محرم ، ماه عزای سید و سالار شهیدان به مشام می رسد . اکنون جا دارد قبل از ورود به محافل و مجالس روضه خوانی و هیآت سینه زنی قدری هم از سبک زندگی و سیره عملی آن امام عزیز بدانیم و تلاش کنیم تا آنجا که در توان داریم رهرویی کنیم از آن سیره و راه و روش زندگی ، که چه سعادتمندانه بوده و جاودان . آنگونه که بعد از هزار و اندی سال هنوز تا نام حسین می شنویم ناخود آگاه اشک از دیدگان جاری و آه اندوه و غم از نای جانمان بر می خیزد. در این مجال اندک گوشه ای از سیره امام حسین (ع) را با هم مرور می کنیم.
حسین بن علی علیه السلام در بخشش زبانزد خاص و عام دوران خود بود . نقل می کنند روزی مرد صحرا نشین مستمندی وارد مدینه شد و از مرد م سراغ بخشنده ترین فرد را گرفت . همه حسین بن علی (ع) را به او معرفی کردند . وقتی در مسجد به خدمت آن حضرت رسید و نیازمندی خود را با خواندن چند بیت شعر بیان نمود، امام حسین او را به خانه آورد و به قنبر فرمود : هر چه قدر پول در خانه داریم حاضر کن .قنبر چهار هزار دینار به خدمت آن حضرت آورد و گفت این تمامی پولی است ک در اختیار داریم. امام حسین(ع) همه آن چهار هزار دینار را از پشت در به آن مرد بادیه نشین داد. منظور حضرت از این کار این بود که چشم آن مرد بادیه نشین به چهره امام نیفتد و مبادا خجالت زده شود و شرمسار شود. مرد اعرابی وقتی پول ها را گرفت در حالی که اشک می ریخت گفت: مگر پول کمی به من بخشیدی که از پشت در آن را به من می دهی ؟ ...
و حال من در عجبم از این که چگونه این دستان توانمند و بخشنده روزی در زیر خاک خواهد رفت !.